ചൈനീസ് വിപ്ലവം: ചരിത്രവും പാരമ്പര്യവും

ലോക ചരിത്രത്തിൽ വലിയ മാറ്റങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച വിപ്ലവങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് ചൈനീസ് വിപ്ലവം. ചൈനയുടെ സാമൂഹ്യ-രാഷ്ട്രീയ ഘടനയെ പൂർണ്ണമായും മാറ്റിമറിച്ച ഈ വിപ്ലവം, ചൈനയെ ഒരു സാമ്രാജ്യത്വ രാജ്യത്തിൽ നിന്ന് ജനാധിപത്യ റിപ്പബ്ലിക്കിലേക്കും പിന്നീട് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഭരണത്തിലേക്കും കൊണ്ടുവന്നു. ഈ ലേഖനത്തിൽ, ചൈനീസ് വിപ്ലവത്തിന്റെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങൾ, പ്രധാന സംഭവങ്ങൾ, നേതാക്കൾ, സാമൂഹ്യ-ആർത്ഥിക മാറ്റങ്ങൾ എന്നിവ വിശദമായി പരിശോധിക്കുന്നു.

1. ചൈനീസ് വിപ്ലവത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലം

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ചൈന ഒരു വലിയ രാഷ്ട്രീയ, സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയിലായിരുന്നു. വിദേശ ശക്തികളുടെ ആധിപത്യം, അഴിമതി, ദരിദ്രത, സാമൂഹ്യ അനീതികൾ എന്നിവ ചൈനീസ് ജനതയെ അസന്തോഷത്തിലാക്കി. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് ചൈനീസ് വിപ്ലവങ്ങൾക്ക് തുടക്കം കുറിച്ചത്.

2. 1911 വിപ്ലവം (Xinhai Revolution)

1911-ൽ നടന്ന Xinhai വിപ്ലവം ചൈനയുടെ അവസാന സാമ്രാജ്യത്വ വംശമായ ചിങ്ങ് വംശത്തിന്റെ അവസാനത്തെയും റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് ചൈനയുടെ (ROC) രൂപീകരണത്തെയും അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. ഒരു ദശാബ്ദം നീണ്ടു നിന്ന കലാപങ്ങൾ, വിപ്ലവങ്ങൾ, വിപ്ലവ ശ്രമങ്ങൾ എന്നിവയുടെ പര്യവസാനമായിരുന്നു ഇത്. ചിങ്ങ് രാജവംശത്തിന്റെ പതനം, രണ്ടു ആയിരം വർഷത്തെ സാമ്രാജ്യത്വ ഭരണത്തിന്റെ അവസാനവും ചൈനയുടെ റിപ്പബ്ലിക്കൻ കാലഘട്ടത്തിന്റെ തുടക്കവുമാണ് ഈ വിപ്ലവം സൃഷ്ടിച്ചത്[3].

10 ഒക്ടോബർ 1911: വുചാങ് കലാപം ആരംഭം
ചൈനയുടെ വിവിധ പ്രവിശ്യകളിൽ വിപ്ലവം വ്യാപിച്ചു
Qing രാജാവിന്റെ രാജി, റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് ചൈനയുടെ പ്രഖ്യാപനം

വിപ്ലവത്തിന് നേതൃത്വം നൽകിയവർ: സൺ യത് സെൻ, ഹുവാങ് സിംഗ്, ലി യൂയുവാൻ തുടങ്ങിയവരാണ്. വിപ്ലവാനന്തരകാലത്ത് രാജ്യത്ത് രാഷ്ട്രീയ അസ്ഥിരതയും ആഭ്യന്തര കലാപങ്ങളും തുടർന്നു.

3. ചൈനീസ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് വിപ്ലവം (1927-1949)

1911-ലെ റിപ്പബ്ലിക്കൻ വിപ്ലവത്തിന് ശേഷം ചൈനയിൽ ശക്തമായ രാഷ്ട്രീയ സംഘർഷങ്ങൾ തുടർന്നു. 1921-ൽ ചൈനീസ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി (CCP) രൂപീകരിക്കപ്പെട്ടു. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയും നാഷണലിസ്റ്റ് പാർട്ടിയായ കുവൊമിന്താങ്ങും (KMT) തമ്മിൽ ശക്തമായ ആഭ്യന്തര യുദ്ധം ആരംഭിച്ചു. ഈ യുദ്ധം 1927-ൽ തുടങ്ങി 1949-ൽ പീപ്പിൾസ് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് ചൈനയുടെ രൂപീകരണത്തോടെ അവസാനിച്ചു[1].

4. പ്രധാന ഘട്ടങ്ങൾ

ലോംഗ് മാർച്ച് (1934-35): കുവൊമിന്താങിന്റെ ആക്രമണത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾ നടത്തിയ 9000 കിലോമീറ്ററിലധികം ദൈർഘ്യമുള്ള മാർച്ചാണ് ലോംഗ് മാർച്ച്. ഇതിൽ മാവോ സെതൂങ് പാർട്ടിയുടെ നേതാവായി ഉയർന്നു.
ജാപ്പനീസ് ആക്രമണവും രണ്ടാം ഫ്രണ്ട്: ജാപ്പാൻ ചൈനയിൽ ആക്രമണം നടത്തുമ്പോൾ, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയും കുവൊമിന്താങും താൽക്കാലികമായി സഹകരിച്ചു.
സിവിൽ വാർ (1946-49): രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന് ശേഷം, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്-നാഷണലിസ്റ്റ് യുദ്ധം വീണ്ടും ശക്തമായി. പ്രധാനമായും Liaoshen, Huaihai, Pingjin എന്നീ കാമ്പയിനുകളിലാണ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾ നിർണായക വിജയം നേടിയത്.

5. പീപ്പിൾസ് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് ചൈനയുടെ രൂപീകരണം

1949 ഒക്ടോബർ 1-ന് മാവോ സെതൂങ് ബെയ്ജിംഗിലെ തിയാൻആൻമെൻ സ്ക്വയറിൽ നിന്ന് പീപ്പിൾസ് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് ചൈനയുടെ രൂപീകരണം ഔദ്യോഗികമായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഇതോടെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി രാജ്യത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം ഏറ്റെടുത്തു. കുവൊമിന്താങ് നേതാവ് ചിയാങ് കൈഷെക്ക് തായ്‌വാനിലേക്ക് പിന്മാറി[1].

"In a very short time, in China's central, southern and northern provinces, several hundred million peasants will rise like a mighty storm, like a hurricane, a force so swift and violent that no power, however great, will be able to hold it back..." [1]

6. സാമൂഹ്യ-ആർത്ഥിക മാറ്റങ്ങൾ

ഭൂമി പുനർവിതരണം: പണിക്കാർക്കും കർഷകർക്കും ഭൂമി നൽകി.
വ്യവസായവൽക്കരണം: കൃഷി, വ്യവസായ മേഖലകളിൽ വലിയ മാറ്റങ്ങൾ നടപ്പാക്കി.
വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യം എന്നിവയിൽ പൊതുമേഖലയുടെ പങ്ക് വർദ്ധിച്ചു.
പാരമ്പര്യ സമ്പന്നർ, ഭൂസമ്പന്നർ എന്നിവരുടെ സ്വത്ത് ദേശീയവൽക്കരിച്ചു.

7. സാംസ്‌കാരിക വിപ്ലവം (1966-76)

മാവോയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ 1966-ൽ ആരംഭിച്ച സാംസ്‌കാരിക വിപ്ലവം (Cultural Revolution) ചൈനയുടെ സാമൂഹ്യ-സാംസ്‌കാരിക ഘടനയെ വലിയ രീതിയിൽ ബാധിച്ചു. വിദ്യാർത്ഥികളെയും യുവാക്കളെയും ഉൾപ്പെടുത്തി 'റെഡ് ഗാർഡുകൾ' രൂപീകരിച്ചു. അധ്യാപകരും ബുദ്ധിജീവികളും അടക്കം ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ പീഡനത്തിനും മരണത്തിനും വിധേയരായി. പ്രാദേശിക ഭരണകൂടങ്ങൾ പോലും അസ്ഥിരമായി.

അധ്യാപകരും ബുദ്ധിജീവികളും അടക്കം ലക്ഷങ്ങൾ പീഡനത്തിനും മരണത്തിനും വിധേയരായി.
പ്രാദേശിക ഭരണകൂടങ്ങൾ അസ്ഥിരമായി, 'റവല്യൂഷനറി കമ്മിറ്റികൾ' അധികാരത്തിൽ എത്തി.
ചൈനയുടെ വിദ്യാഭ്യാസ, സാംസ്‌കാരിക മേഖലകൾ തകർന്നു.

"The implications of the Sixteen Points were far-reaching. It elevated what was previously a student movement to a nationwide mass campaign that would galvanize workers, farmers, soldiers and lower-level party functionaries to rise, challenge authority, and re-shape the superstructure of society."

8. പ്രധാന നേതാക്കൾ

മാവോ സെതൂങ്: കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ നേതാവ്, വിപ്ലവത്തിന്റെ മുഖ്യ ശില്പി.
സൺ യത് സെൻ: 1911 വിപ്ലവത്തിന്റെയും റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് ചൈനയുടെ രൂപീകരണത്തിന്റെയും മുഖ്യ നേതാവ്.
ചിയാങ് കൈഷെക്ക്: കുവൊമിന്താങ് പാർട്ടിയുടെ നേതാവ്, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ പോരാട്ടത്തിന് നേതൃത്വം നൽകി.
ഡെങ് ഷിയാവോപ്പിംഗ്: സാംസ്‌കാരിക വിപ്ലവാനന്തരകാലത്ത് ചൈനയുടെ ആധുനികവൽക്കരണത്തിന് നേതൃത്വം നൽകി.

9. വിപ്ലവത്തിന്റെ ആഗോള പ്രതിഫലനം

ചൈനയിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് വിജയം ലോകത്തിലെ മറ്റു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് പ്രചോദനമായി.
അമേരിക്കൻ, സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളുമായി ചൈനയുടെ ബന്ധം മാറ്റം കാട്ടി.
ആഫ്രിക്ക, ഏഷ്യൻ രാജ്യങ്ങളിൽ സ്വാതന്ത്ര്യ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്കും വിപ്ലവങ്ങൾക്കും ചൈനീസ് മാതൃക പ്രചോദനമായി.

10. സമാപനം

ചൈനീസ് വിപ്ലവം ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ മാത്രം ചരിത്രമല്ല, ആഗോള ചരിത്രത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. സാമ്രാജ്യത്വം, റിപ്പബ്ലിക്കൻ ഭരണഘടന, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഭരണഘടന, സാംസ്‌കാരിക വിപ്ലവം തുടങ്ങി വിവിധ ഘട്ടങ്ങളിലൂടെ ചൈനയുടെ രൂപം പൂർണ്ണമായും മാറി. ഇന്ന് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ശക്തമായ രാജ്യങ്ങളിൽ ഒന്നായി ചൈന ഉയർന്നത് ഈ വിപ്ലവങ്ങളുടെ ഫലമാണ്.

11. പ്രധാന ഘട്ടങ്ങളുടെ സംക്ഷിപ്ത താരതമ്യം

വിപ്ലവം	വർഷം	പ്രധാന നേതാക്കൾ	പ്രധാന ഫലങ്ങൾ
1911 വിപ്ലവം	1911	സൺ യത് സെൻ	സാമ്രാജ്യത്വം അവസാനിച്ചു, റിപ്പബ്ലിക് ആരംഭിച്ചു
കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് വിപ്ലവം	1927-1949	മാവോ സെതൂങ്	പീപ്പിൾസ് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് ചൈന രൂപം നേടി
സാംസ്‌കാരിക വിപ്ലവം	1966-1976	മാവോ സെതൂങ്, ജിയാങ് ക്വിങ്	സാമൂഹ്യ-സാംസ്‌കാരിക അസ്ഥിരത, വിദ്യാഭ്യാസം തകർന്നു

12. ഉപസംഹാരം

ചൈനീസ് വിപ്ലവം ലോക ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സാമൂഹ്യ-രാഷ്ട്രീയ മാറ്റങ്ങളിലൊന്നാണ്. ഈ വിപ്ലവം ചൈനയെ ഒരു പുത്തൻ ദിശയിലേക്ക് നയിച്ചു, ലോകത്തിൽ അതിന്റെ സ്വാധീനം വർദ്ധിപ്പിച്ചു. അതിന്റെ പാഠങ്ങൾ ഇന്നും ആഗോള രാഷ്ട്രീയത്തിൽ പ്രസക്തമാണ്.